Choroba bostońska
Choroby dziecięce...
Choroba bostońska dotyczy przede wszystkim dzieci w wieku przedszkolnym oraz wczesnoszkolnym. Wywołuje ją tak zwany wirus Coxsackie A16. Choroba wylęga się krótko, około 4-6 dni. U części chorych pojawia się najpierw gorączka. Zdecydowana większość dzieci skarży się przede wszystkim na ból gardła. Na dłoniach, stopach oraz błonie śluzowej jamy ustnej pojawiają się zmiany pęcherzykowe. Są one nieco inne niż w przypadku ospy wietrznej, choć warto podkreślić, że to właśnie z ospą choroba ta mylona jest najczęściej. Choroba bostońska należy do chorób bardzo zaraźliwych. Jej obraz kliniczny jest na tyle typowy, że nie są potrzebne żadne dodatkowe badania.
Choroba ta przenosi się przez kał, mocz oraz ślinę. Wystarczy zatem, że chore dziecko nie umyje rąk po skorzystaniu z toalety, a następnie pójdzie się bawić ze swoimi rówieśnikami. Oprócz typowej gorączki, bólu gardła i zmian pęcherzykowych, dzieci bardzo często narzekają na złe samopoczucie, dreszcze i brak apetytu. Plamki i grudki pojawiające się na skórze są koloru łososiowego. Raczej nie swędzą i osiągają maksymalnie 1 centymetr średnicy. W przypadku tej choroby nie stosuje się leczenia przyczynowego. Zmiany pęcherzykowe ustępują samoistnie po upływie około siedmiu dni. W okresie gorączki zaleca się podawanie paracetamolu, bądź ibuprofenu. Na zmiany w jamie ustnej można stosować Tantum verde. Należy dbać o to, aby dziecko piło dużą ilość płynów.
Na chorobę tę zachorować może każdy, jednakże zdecydowana większość zachorowań dotyczy dzieci poniżej dziesiątego roku życia. Przyczyną choroby bostońskiej jest zakażenie wirusem z rodzaju enterowirusów, a ściślej rzecz ujmując: echowirusem typu 16. Do zakażenia dochodzi w wyniku bezpośredniego kontaktu z wydzieliną pochodzącą ze zmian skórnych, śliną, bądź wydzieliną z nosa. Wirus wydalany jest ponadto w dużych ilościach wraz ze stolcem. Niezwykle ważne jest zatem podjęcie wszelkich środków zapobiegawczych, w celu uniknięcia rozprzestrzeniania się zakażenia. W tym celu należy zadbać przede wszystkim o odopowiednią higienę, a więc o częste mycie rąk, zwłaszcza po wyjściu z toalety, co w przypadku małych dzieci jest niekiedy pomijane.
Choroba bostońska należy do chorób łagodnych. Ustępuje ona samoistnie. Jeżeli dziecko źle się czuje, można podawać mu paracetamol lub ibuprofen. Dzieciom poniżej szesnastego roku życia nie powinno podawać się aspiryny. Na wysypkę bostońską nie są skuteczne żadne antybiotyki, kremy, czy maści. Dzieci zdrowieją bez nich równie szybko. W okresie choroby, dopóki nie miną jej objawy, nie powinno się posyłać dzieci do przedszkola lub do szkoły. Kiedy na ciele obecne są zmiany pęcherzykowe, zarażona osoba nie powinna korzystać z tych samych ręczników, co pozostałe, zdrowe osoby. Zarówno ubrania, jak i pościel osoby chorej powinny być prane w pralce osobno, najlepiej w wysokiej temperaturze. Jeżeli mimo zastosowania wszelkich środków leczniczych i zapobiegawczych, objawy choroby są niepokojące dla rodziców, należy skontaktować się z lekarzem rodzinnym.
Więcej informacji:
- http://www.chorobabostonska.pl
- http://www.mamazone.pl/artykuly/starsze-dziecko/zdrowie/2013/choroba-bostonska.aspx